Kolorowe dzieciństwo. Ilustracje do wierszy Marii Konopnickiej

Filuś, Miluś i Kizia : wesołe kotki. Warszawa, 1891.

Maria Konopnicka nie tylko pisała o wielkich sprawach. Miała też sporo do powiedzenia dzieciom, o zabawach, kłótniach, jagodach i kotach. Stare ilustracje do jej książek pokazują ten świat na luzie i z humorem.

Wesołe chwile małych czytelników. Warszawa, 1889.

Na jagody : książeczka leśna. Warszawa, 1948.

Maria Konopnicka lubiła koty. Ślady tej sympatii znajdujemy zarówno w jej twórczości dla dzieci, jak i w anegdotach rodzinnych.Wspomnienia córki Zofii Mickiewiczowej (z domu Konopnickiej) potwierdzają, że w domu zawsze były koty. Poetka miała do nich słabość i pozwalała im „panoszyć się” po kątach.

Szkolne przygody Pimpusia Sadełko. Ilustracje Bogdan Nowakowski. Warszawa 1934.


Szczęśliwy światek.Okładka i rysunki Antoni Gawiński. Warszawa, 1928.

Konopnicka czuła silną więź z ludem wiejskim. Nie tylko idealizowała sielski krajobraz, ale też dostrzegała ciężką pracę chłopów i niesprawiedliwości, które ich dotykały. Z jednej strony tworzyła obrazy wiejskiego życia pełne prostoty i uroku (np. „Na jagody”), z drugiej w utworach społecznych pokazywała biedę, głód i nierówności.