Tytus Junius Benni
Mamy w zbiorach naszej biblioteki pokaźny zbiór książek i różnorodnych materiałów pomocniczych, a od kilku lat również pomocy dydaktycznych, które można wykorzystać w terapii logopedycznej.
To właśnie na stronie internetowej wydawcy gier edukacyjnych Komlogo (wydawcy wartościowych gier i pomocy dydaktycznych dla logopedów, pedagogów, nauczycieli i rodziców, ich produkty mamy w zbiorach) natknęłam się na informację o Tytusie Bennim – polskim językoznawcy, nauczycielu i profesorze Uniwersytetu Warszawskiego. W duchu nazwy naszego bloga połączmy „nowe ze starym” - w naszej kolekcji zbiorów historycznych w Polonie można zobaczyć kilka prac profesora Benniego.
Tytus Junius Benni urodził się w Warszawie 26 grudnia
1877 roku. Jego ojciec Herman Benni był lektorem języka angielskiego na
Uniwersytecie Warszawskim. Tytus studiował w Lipsku pod kierunkiem
slawisty Augusta Leskiena i fonetyka Eduarda Sieversa, następnie w
szwajcarskim Fryburgu, gdzie uzyskał doktorat.
Wiele prac Tytusa Benniego miało charakter użytkowy. Były to podręczniki do gramatyki polskiej dla szkół średnich, prace poświęcone ortofonii polskiej, angielskiej, francuskiej, niemieckiej, a także – fonetyce rosyjskiej. Eksperymentalne podejście do zjawisk fonetycznych pozwoliło Benniemu sformułować wskazówki nauczania rozumienia mowy przez osoby, które straciły słuch. Jemu zawdzięczamy
powołanie w 1921 roku Poradni Ortofonicznej (przy Instytucie
Głuchoniemych i Ociemniałych).
.%20Autor%20-%20Gramatyka%20polska%20w%20rozmowach%20i%20zadaniach.%20Z.%201,%20Dla%20oddzia%C5%82u%203%20szk%C3%B3%C5%82%20powszechnych%20i%20klasy%20wst%C4%99pnej%20szk%C3%B3%C5%82%20%C5%9Brednich%20-%203%20-%20f0929a57-707f-4891-bd7b-1f1cf66c695d.jpg)
Uznany za prekursora
fonetyki opisowej i eksperymentalnej w Polsce, był bardzo ważną postacią
dla rozwoju logopedii. Wiele czasu i energii
poświęcił Benni na prace eksperymentalne, które
doprowadziły do pierwszych opisów fonetyki i akcentu w języku polskim
oraz powstania palatogramów głosek polskich.
Pierwszą większą rozprawę z zakresu fonetyki opublikował w 1912 roku. Były to „Samogłoski polskie: analiza fizjologiczna i systematyczna”. Dzięki temu opracowaniu habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1914 roku. Nominację na stanowisko profesora na Uniwersytecie Warszawskim uzyskał Benni w 1920 roku, a w 1929 – w wyniku długoletnich starań – założył tam Instytut Fonetyczny.
Samogłoski polskie : analiza fizjologiczna i systematyka
Efektem dokładnej obserwacji dokonanych przez Benniego poziomych i pionowych ruchów języka jest inspirowany opisem innych uczonych - Bella i Rozwadowskiego tzw. czworokąt samogłoskowy, który do dziś stanowi wzorzec opisu artykulacyjnego samogłosek polskich.
Rys. Tytusa Benniego, „Samogłoski polskie: analiza fizjologiczna i systematyka”
Był
Benni również instruktorem dydaktyki języków obcych w Ministerstwie
Wyznań Religijnych i Oświaty Publicznej oraz od 1932 dyrektorem Muzeum
Oświaty i Wychowania w Warszawie. Prowadził też wykłady z fonetyki w
Instytucie Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. W pracy naukowej zajmował
się językoznawstwem ogólnym, fonetyką i dydaktyką języków obcych.
Tytus Benni zmarł 1 listopada 1935 r. w Warszawie, pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim.
Na koniec jeszcze raz zachęcam do skorzystania z księgozbioru Pedagogicznej Biblioteki Wojewódzkiej w Warszawie, między innymi tego, poświęconego logopedii oraz różnorodnych materiałów dydaktycznych i narzędzi pomocnych w diagnozie i terapii logopedycznej dzieci i dorosłych. Bogaty zbiór gier dydaktycznych na pewno w tym pomoże!
Źródła:
https://gramsem.ijp.pan.pl/wp-content/uploads/2024/06/Tytus_Junius_Benni.pdf , dostęp 4.04.2025 r.
https://www.aps.edu.pl/media/2200687/logopedia-warszawska.pdf , dostęp 4.04.2025 r.
Zdjęcia pochodzą z https://polona.pl/ oraz https://sbc.org.pl/Content/16941/PDF/16941.pdf
Komentarze
Prześlij komentarz