Przejdź do głównej zawartości

Puszcze polskie

 

Puszcze Polski, Ferdynand Antoni Ossendowski, Wydawnictwo Polskie R. Wegnera, Poznań, 1936.


Tom z serii Cuda Polski, wydawanej w latach 30 XX wieku. Pełna nazwa serii brzmiała „Cuda Polski – Pomniki Przyrody – Pomniki Pracy – Zabytki Dziejów” i miała charakter krajoznawczy. Prezentowała miasta i regiony II Rzeczpospolitej.


Staranna pod względem edytorskim i bardzo popularna w tamtym okresie. Każdy z 14 tomów serii był bogaty w treść i ilustracje oraz kunsztowny układ graficzny. Miały jednolitą gamę kolorystyczną, wydrukowane na taki samym, specjalnym papierze bezdrzewnym, w łagodnie kremowym odcieniu, fotografie w sepii, czasem w kolorze grafitu. Jedynym kolorowym elementem były obwoluty. Nastawiona na upowszechnianie wartości patriotycznych.

Do 1939 wydrukowano tylko czternaście tomów, a przygotowania do piętnastego („Wołyń”) zostały przerwane przez wybuch wojny. W PRL była usuwana z bibliotek. Po roku 1989 wydawana w postaci reprintów, które cieszyły się sporą popularnością.

Motto serii brzmiało „To Polska – to ojczyzna nasza” (Aleksander Fredro). Agendy rządowe wykorzystywały „Cuda Polski” do kreowania pozytywnego obrazu Polski za granicą.


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Portrecistka Marii Antoniny i jej polskie obrazy

Portret Pelagii z Potockich Sapieżyny.

O języku uczniowskim w latach 30-tych XX wieku.

Wilno, Państwowe Gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej, uczennice z nauczycielką francuskiego [nie po 1932]. (koloryzowane)

Dzieci ulicy w II Rzeczypospolitej.

W 1933 roku warszawskie Wydawnictwo M. Arcta opublikowało książkę Jana Kuchty „Dziecko włóczęga” . Jest to pozycja o socjologicznym charakterze, poświęcona problemowi dzieci bezdomnych w II Rzeczypospolitej, zjawisku szerokim i trudnym.  Książka nie zawiera ogólnikowych analiz, lecz konkretne sylwetki i obserwacje. Stanowi cenne źródło wiedzy na temat realiów życia dzieci pozostających poza systemem opieki społecznej i edukacyjnej w Polsce międzywojennej.